Seni düşünürüm...
ilk defa...
bir hasret omuzlarımdaki yükü alır oldu,
güneşin batarken umutlarımı süpürmediği,
içimdeki yunusun güldüğü,
hayallerimin,pişmanlıklara sövdüğü,
ve yürekte hayal bile edemediğim endamın hüküm sürdüğü,
bir ilk..
ve sen..
bilmezimsin aslında,vazgeçilmezim,
huzurumun gözlerinde olmadığını anladığım yerdesin,
sebepsin boşluğa düşmelerime,
uzun yolları sevmelerime,hasrete eyvallah demelerime,
bir kalem (sin)..
farkettim
elim tutmazken elini,kalem tutuşlarını,
gözüm görmezken,şiirlerde seni buluşlarımı,
farkettim
olmayışını hiç biryerde,hiç bir güneşle doğmayışını,
dostun yükünü,gurursuz taşıyışını,
ne bir duvar,ne bir sınır koymayışını,
farkettim sen bir kalemsin kendini kağıtta bulan,
yoldaşsın yazmalara,
sen o hayran olduğum güneşin ta kendisisin,
ve ben korkusuzum..
bir karanlık yoldan geçiyorum,ne sağım belli ne solum,
Allah şahit bir serzeniştede yokum,
sonu bir uçurumada çıksa,iyidir demektense yolsuzum,
yok içerimde,gül ise gelsin gönlüme konsun,diken ise bir sonsuzluk ötede,
belki dilim lal olsun,gözlerim ama
yoldan şaşmamayadır,bu sonu giz dolu,aşikar dava...
korkusuzum...
kraL-81
